AardvanhetPaard

Paarden tonen tekenen van stress en depressie als ze individueel in een stal zijn opgesloten, ook al wordt er aan verrijking gedaan. Voldoende voer, een strobed, een raam om door naarbuiten te kijken, contact met de buren door tralies en allerlei speeltjes maken het leven in de box amper beter.

Dit ontdekten Franse onderzoekers, onder wie Alice Ruet, Christine Briant en Léa Lansade.

Wat de onderzoekers opviel, was dat oudere paarden die al langer waren opgesloten, meer tekenen van stress en depressie vertoonden.

Verrijking op stal kan de basisbehoeften van paarden niet vervangen. Vrije beweging, contact met andere paarden en toegang tot ruwvoer gedurende de dag zijn belangrijk. ,,Verrijking moet een toevoeging zijn en geen vervanging’’, aldus Léa Lansade, onderzoeker en etholoog aan de Universiteit van Tours in Frankrijk.

De Franse onderzoekers observeerden 187 warmbloedpaarden op stal gedurende vijftig dagen. Sinds hun derde levensjaar stonden de dressuur-, spring en eventingpaarden op stal.

In het onderzoek werd vooral gelet op gedrag dat een teken van slecht welzijn kan zijn:

– stereotyp gedrag als luchtzuigen en weven

– agressie naar mensen (bijten en dreigen met bijten)

– een ‘depressieve’ houding (lage hals-hoofdhouding, opzij hangende oren en weinig reactie op prikkels)

– stressgerelateerd gedrag als nerveusiteit, hoge hoofd-halshouding, buitensporige alertheid en bovenmatig mesten

De onderzoekers vergeleken deze signalen met het gedrag van de paarden als ze wel een stal met alles erop en eraan hadden. Het bleek dat verrijking weinig effect had op hun gedrag.

‘Housing horses in indidual stables is a challenge with regard to welfare’, augustus 2019 door Alice Ruet, Julie LeMarchand, Céline Parias, Núria Mach, Marie-Pierre Moisan, Aline Foury, Christine Briant en Léa Lansade

Paarden kauwen en likken regelmatig in de training. Overdenken ze iets? Zijn ze onderdanig aan de trainer? Meestal wordt het op die manier uitgelegd, maar klopt dat?

De Noorse onderzoekers M.Sc. Margrete Lie en Prof. Ruth Newberry ontdekten dat paarden kauwen en likken na een stressvolle situatie.

Om inzicht te krijgen in kauwen (zonder voedsel) onderzocht het Noorse team wilde paarden in Ecuador. De onderzoekers vonden het belangrijk paarden in hun natuurlijke omgeving, met zo min mogelijk menselijke bemoeienis, te bekijken. In een nationaal park observeerden zij een kleine tweehonderd paarden. Het team verzamelde in tachtig uur tijd informatie over 202 situaties.

Kauwen onderdanig gedrag of stress

De onderzoekers wilden weten of kauwen en likken onderdanig gedrag is of dat het te maken heeft met stress.

Om na te gaan of het onderdanig gedrag is, bekeken de onderzoekers agressieve interacties. Opvallend was dat alle paarden kauwden, zowel het agressieve als het onderdanige paard. Het  aanvallende paard zelfs vaker. Dit weerlegt het idee dat het een onderdanig signaal is.

Ook ontdekte het Noorse team dat paarden kauwen ná een spannend moment en vóórdat de ontspanning optreedt. De onderzoekers concluderen dat paarden het mogelijk doen om speeksel aan te maken, omdat ze door de stress een droge mond hebben gekregen. Deze reactie zou dan worden gestuurd door het sympatisch en parasympatisch zenuwstelsel.

Meer onderzoek nodig

Het Noorse team erkent dat er meer onderzoek nodig is naar stress in relatie tot kauwen en likken. Volgens Margrete Lie zegt het huidige onderzoek niet dat het een reactie is op de ontspanning of dat het helpt te ontspannen. Niettemin maakt het onderzoek duidelijk dat kauwen en likken indicaties kunnen zijn voor een stressvolle gebeurtenis.

‘Licking and chewing – submission or stress’
M. Lie en R.C. Newberry
Department of Animal and Aquacultural Sciences, Norwegian University of Life SciencesHesteglede, Ås, Norway

Lees hier waarom het goed is na de training iets leuks te doen met je paard.

Dat stress tijdens de training invloed heeft op het leervermogen van je paard is wel bekend. Maar ook stress voor en na de training kan het leerproces verstoren, volgens onderzoek van Léa Lansade. Zij is werkzaam aan de afdeling gedragswetenschappen van het Franse Instituut voor Agrarisch Onderzoek in Tours.

Het onderzoek

Aan het onderzoek deden 49 Welshpony’s mee. Vooraf stelden de onderzoekers hun temperament en mate van angst vast. Vervolgens werden de pony’s in drie groepen verdeeld: één groep had voor de training stress, één erna en één groep had geen stress. Met geluid van bijvoorbeeld een blaffende hond en plotselinge bewegingen van een opwaaiend zeil veroorzaakten de onderzoekers stress bij de pony’s.

In de training leerden de pony’s een pylon aanraken voor een voerbeloning. Een week later werd de oefening herhaald om te kijken wat de pony’s van de oefening hadden onthouden. De groep die stress na de training had ervaren, had de grootste moeite met de oefening herhalen. Vooral de pony’s waarvan was vastgesteld dat ze ‘heel angstig’ waren. Ook de groep pony’s die voor de training stress had, kon de taak minder goed dan de stressvrije groep.

Wat jij kunt doen

Wil je dat de training van je paard zo effectief mogelijk is, vermijd dan stress na afloop. Spuit je paard niet direct na de training af als hij er niet van houdt. Ga na je dressuurtraining niet een rondje buiten uitstappen als hij achter elke struik iets engs ziet. En vooral: zet hem niet alleen op stal.

Het beste is om je paard meteen terug te brengen naar zijn weidegenootjes, wijst het onderzoek uit. En dan even lekker rollen, is altijd fijn.

Soms is stress natuurlijk niet te vermijden. Op een wedstrijdterrein of als je ergens meedoet aan een clinic, zal je paard stress ervaren. Maar probeer dat zoveel mogelijk tot een minimum te beperken. Laad je paard in een rustige omgeving in de trailer en klop bijvoorbeeld geen zadeldekjes voor zijn neus uit. Mijn tip: ga op stap met een bevriend paard.

‘Stress Modulates Instrumental Learning Performances in Horses (Equus caballus) in Interaction with Temperament’
Mathilde Valenchon, Frédéric Lévy, Armelle Prunier, Chantal Moussu, Ludovic Calandreau & Léa Lansade.
Gepubliceerd op 23 april 2013

Ellen de Boer
www.aardvanhetpaard.nl

Onderzoek naar bit en bitloos

Een paard laat meer pijnsignalen zien als hij met bit wordt gereden dan wanneer hij een bitloos hoofdstel draagt. Dit toont Amerikaans onderzoek van Bob Cook (van The Bitless Bridle) en Matthew Kibler aan.

De paarden

Aan het onderzoek deden 66 paarden mee. Hun leeftijd varieerde van 3 tot 24 jaar. Hun eigenaren reden dressuur, recreatief of deden aan eventing of springen.

De paardeneigenaren

De eigenaren kregen een vragenlijst met 106 ja/nee-vragen over paardengedrag en ziekten. Ook kregen zij 10 vragen over hun gevoel tijdens het rijden. Zij moesten de vragenlijst twee keer invullen: één keer voor de overstap naar bitloos en één keer als ze eenmaal bitloos reden.

Het resultaat

In het onderzoek werden 69 verschillende pijnsignalen meegenomen, waaronder stijve hals, rugproblemen, stram lopen, het bit niet willen indoen, achter het bit of tegen de hand, trekken aan het bit, het bit vastpakken, tong over het bit, hoofd schudden, ongeconcentreerd zijn, vluchten, vechten en bevriezen, moeilijk te sturen, struikelen, niet achterwaarts willen, staart zwiepen, snurken en gapen, bokken en overmatig speekselen.

‘Hekel aan het bit’ was het meest voorkomende pijnsignaal. Denk daarbij aan kauwen op het bit of het bit vastpakken, knarsetanden, met het bit spelen, druk doen met de mond en contact met het bit vermijden. Van de onderzochte paarden lieten 53 paarden (80 procent) dit zien.

Angst kwam bij 46 paarden (70 procent) voor. Bij 65 procent van de met bit gereden paarden verloor de ruiter de controle. Eenmaal bitloos nam de controle met 86 procent toe.

Het totaal aantal pijnsignalen was met bit 1575 en zonder bit 208. Een afname van 87 procent. Bij 1 van de 66 paarden werd geen verschil tussen bit en bitloos gezien.

‘Behavioural assessment of pain in 66 horses, with and without a bit’
W.R. Cook & M. Kibler
Gepubliceerd op 31 maart 2018

Ellen de Boer
www.aardvanhetpaard.nl